Stare Miasto
Jest to najliczniej zaludniona dzielnica Poznania. Mieszka tu prawie 30% ludności miasta. W jej południowej części leży serce miasta i jego najstarsza część – Stary Rynek, wraz z okolicznymi budynkami, założony został na prawie magdeburskim już w 1253 roku. Zwiedzanie miasta najlepiej zacząć od tego miejsca.
Stary Rynek
Jest trzecim pod względem wielkości i jednym z najpiękniejszych w Polsce. Jest to serce miasta, miejsce w którym niezależnie od pory roku czy dnia tygodnia możemy ciekawie i miło spędzić czas. Na środku rynku znajduje się unikatowy ratusz oraz inne ciekawe budynki, całość otoczona jest wspaniałymi kamienicami o gotyckiej, barokowej renesansowej czy klasycystycznej architekturze, w których znajdują się liczne puby i restauracje. Natomiast w każdym rogu rynku umieszczone są fontanny, które wcześniej były źródłem czystej wody dla mieszkańców, a obecnie stanowią ozdobę miasta.
Ratusz
Znajduje się w centralnej części rynku, jest to jedyna taka renesansowa budowla na świecie. Najstarszą częścią istniejącą do dziś są XIV w. piwnice, które jako jedyne przetrwały wielki pożar z 1536 r. który pochłonął prawie całe miasto.
Przebudowę do znanego nam dzisiaj wyglądu powierzono Janowi Baptyście Quadro z Lugano. W tym samym czasie ślusarz Bartłomiej Wolf zainstalował na wieży ratusza zegar.
Legenda mówi, że po skończeniu zegara ślusarz postanowił pokazać swoje dzieło wojewodzie poznańskiemu i z tej okazji wydać ucztę. Lecz kucharz przygotowując strawę przez nieuwagę spalił pieczę z sarny. Chcą uniknąć kompromitacji ukradł dwa koziołki i postanowił je upiec w zamian za sarninę, ale koziołki uciekły na ratuszową wieże i zaczęły się tam trykać rogami, zobaczywszy to rozbawiony wojewoda polecił Bartłomiejowi dołączyć do zegara mechanizm błazeński ze słynnymi trykającymi się o godzinie 12.00 koziołkami.
Pręgierz
Jest to filar który znajduje się przed ratuszem, służył do wykonywania kary chłosty oraz piętnowania, obcinania uszu, palców czy ręki. Wcześniej drewniany a od XVI w. kamienny, wybudowany z kar nakładanych na zbyt bogato lub wyzywająco ubrane służące.
Fontanny Starego Rynku
Fontanna Prozerpiny – mieści się najbliżej ratusza mówi się, że została wybudowana z nakazu sądu w ramach kary za niewierność pewnego Wielkopolanina. Barokowa fontanna przedstawia scenę porwania Prozerpiny przez rzymskiego boga świata podziemnego Plutona.
Fontanna Apolla – znajduje się w południowo – wschodniej części rynku. Zaprojektowana przez Mariana Koniecznego przedstawia boga piękna, światła, życia i śmierci Apollina syna Zeusa i Leto.
Fontanna Neptuna – z synem Trytonem i żoną Amfitrytą stoi w południowo – wschodniej części rynku. Autorem projektu jest Adam Piasek a rzeźbę wykonał Marcin Sobczak. Została odsłonięta w 2004 r.
Fontanna Marsa – jest najmłodsza z poznańskich fontann. Odsłonięta w 2005, autorstwa Rafała Nowaka. Przedstawiająca odpoczywającego po bitwie boga wojny Marsa.
Św. Jan Nepomucen – jest największym pomnikiem na rynku postawiony w 1734r. Przedstawia kapłana czeskiego, utopionym przez króla Wacława Luksemburczyka za odmowę wyjawienia tajemnicy spowiedzi. Nepomucen miał chronić Poznań często nawiedzany przez powodzie. Na kamienicy nr 50 można zobaczyć tablice wskazująca poziom wody podczas najtragiczniejszej powodzi z 1736r.
Domki budnicze
To kolorowe budynki znajdujące się w sąsiedztwie ratusza nazywane kiedyś budami śledziowymi powstały w XVI w. dla drobnych czeladników, robotników oraz biedniejszych kupców. W podcieniach handlowano rybami, mięsem, solą i świecami. Swoją obecna nazwę zawdzięczają bractwu budników które mieściło się w kamienicy nr 17.
Obok domów w kamienicy nr 10 mieści się Towarzystwo Przyjaciół Miasta Poznania.
Waga miejska
Znajduje się w centralnej części ratusza jest to charakterystyczny budynek z wysokim spadzistym dachem powstał w latach 1532 – 1534, a później przebudowany przez J. B. Quadro.
Pierwotnie waga była siedzibą, ważnika który za drobną opłatą dokonywał pomiaru masy towaru.
W 1890 r. Władze pruskie rozebrały grożący zawaleniem budynek i na jego miejscu postawiły tzw. Nowy Ratusz, który pełnił funkcję siedziby władz miast. Podczas II wojny zniszczony i odbudowany tuż po do pierwotnego renesansowego stylu. Obecnie mieści się tu Urząd Stanu Cywilnego i kameralna sala koncertowa.
Pomnik Bamberki
Dłuta berlińczyka Josepha Wackerla znajduje się na studzience pomiędzy ratuszem a wagą miejska. Ma on upamiętniać przybyłych do Poznania w XVIII w. odsadników niemieckich z Bambergu. O ich bogatej kulturze można dowiedzieć się w Muzeum Bambrów Poznańskich mieszczącym się na ul. Mostowej 7.
Odwach
Pochodzi z XVIII w. wybudowany w stylu klasycznym wg projektu warszawskiego architekta Jana Chrystiana Kamsetzera. Sfinansowany przez starostę wielkopolskiego Kazimierza Raczyńskiego. Był to budynek z pomieszczeniami dla służb porządkowych, policji i wojska. Obecnie mieści się tu Muzeum Powstania Wielkopolskiego 1918 – 1919.
Pałac Górków
Obecnie znajduje się tu Muzeum Archeologiczne, posiadające najbogatsze zbiory w Polsce dotyczące starożytnego Egiptu. Na dziedzińcu pałacu można oglądać niesamowity obelisk Ramzesa II ze złotym piramidonem na szczycie. Wśród stałych ekspozycji znajduje się również wystawa o pradziejach wielkopolski.
Muzeum Instrumentów Muzycznych
Jest to jedyne takie miejsce w Polsce znajduje się na skrzyżowaniu z ulicą Woźną. Wśród eksponatów możemy znaleźć wiele unikatowych instrumentów z europy i świata m. in. fortepian na którym grywał sam Fryderyk Chopin.
Pałac Mielżyńskich
Jest pierwszym w Poznaniu budynkiem w pełni spełniający cechy klasycyzmu. Podczas powstania wielkopolskiego w 1806 roku miał tu swoją kwaterę Jan Henryk Dąbrowski i Józef Wybicki.
Zajmuje posesję numer 91 przy Starym Rynku. Obecnie mieści się tu siedziba zarządu PTTK.
Pałac Działyńskich
Wzniesiony w latach 1773 – 1776 dla marszałka nadwornego litewskiego Władysława Gurowskiego. Piękna unikatowa kamienica odwołująca się do klasycyzmu w XIX w. przeszła w ręce Jana Działyńskiego, który w trudnych czasach organizował tam patriotyczne spotkania, wykłady, koncerty a nawet przedstawienia amatorskich teatrów polskich. Następnym właścicielem był Jan Zamoyski, który po odzyskaniu niepodległości przekazał kamienice narodowi polskiemu.
Muzeum Literackie Henryka Sienkiewicza
Mieści się w gotyckiej kamienicy nr 84 należącej kiedyś do Jana Baptysty Quadro, a później do jednego z najwybitniejszych poznaniaków Cyryla Ratajskiego. W muzeum zobaczymy pamiątki związane z pisarzem rękopisy, listy, fotografie podarowane przez Ignacego Mosia, do niedawna honorowego kustosza muzeum.
Nowa Synagoga
Powstała w 1907 roku i jest to jedyna zachowana synagoga w Poznaniu. Należała do poznańskiej gminy żydowskiej, swojego czasu największej w Polsce. Z tej gminy wywodzi się Gaspar da Gama podróżnik, poliglota który służył Portugalii w złotym okresie odkryć geograficznych, przyczynił się do odkrycia Brazylii i nowej drogi do Indii. Najprawdopodobniej przyjął chrzest i nazwisko od swojego przyjaciela i zarazem ojca chrzestnego Vasco da Gamy. Inną znaną osobą wywodzącą się z poznańskiej gminy był Jehuda Löw ben Bekalel przez pewien czas główny rabin wielkopolski, według żydowskich i czeskich legend uważany był za twórcę legendarnego Golema.
Ostatnie modły odbyły się w synagodze 9 września 1939 roku, podczas okupacji została przebudowana na pływalnię dla żołnierzy Wermachtu. Do dnia dzisiejszego jest tu pływalnia a o tym, że była tu synagoga przypomina tylko pamiątkowa tablica. Właścicielem budynku jest Związek Gmin Wyznaniowych Żydowskich w RP, który planuje odbudowę synagogi i otwarcie tu Centrum Judaizmu i Tolerancji.
Fara Poznańska
Czyli Kolegiata Matki Boskiej Nieustającej Pomocy i św. Marii Magdaleny to kościół wybudowany przy placu Kolegiackim (nazwanym tak później ze względu na kościół kolegiacki który tutaj stał, a który po zniszczeniu został przeniesiony do fary) przez Jezuitów. Sprowadzonych do Poznania w XVI w. na polecenie biskupa Adama Konarskiego. Kościół został wybudowany na miejscu świątyni Św. Stanisława Biskupa, jego budowa rozpoczęła się w 1651 pomimo nieukończenia w całości został konsekrowany w 1705 r. Został zniszczony pod koniec XVIII w. w który to wieku został przejęty przez parafie farną. W latach 1913 – 1915 oraz 1948 – 1950 kościół został poddany gruntownej renowacji.
Poznańska Fara słynie z przepięknej bogato zdobionej barokowej architektury oraz ze swoich dziewiętnastowiecznych organów. Wybudowanych przez ówczesnego najlepszego organmistrza Europy Friedricha Ladegasta. W każdą sobotę o godz. 12:15 a w sezonie letnim codziennie o tej porze, można posłuchać koncertów organowych.
Strona internetowa Poznańskiej Fary
Kolegium jezuickie
Znajduje się na placu Kolegiackim. Obok Akademii Lubrańskiego była to druga uczelnia wyższa w Poznaniu. Pierwszym rektorem był jezuita Jakub Wujek, autor przekładu biblii na język Polski wykorzystywany do 1965 r. W roku 1806 przez kilka tygodni rezydował tu czyniąc ówczesny Poznań stolicą Europy Napoleon Bonaparte. Od roku 1815 kolegium było siedzibą namiestnika Wielkiego Księstwa Poznańskiego – Antoniego Henryka Radziwiłła. Gościł on w kolegium m. in. Fryderyka Chopina oraz pogromcę wspomnianego wyżej Napoleona w Bitwie pod Waterloo księcia Wellington Arthura Wallesleya. Obecni w budynku mieści się Urząd Miejski.
Plac Wolności
Jest tętniącym życiem miejscem, odbywają się tu liczne wystawy, ekspozycje. Latem zobaczymy ogródki piwne i boiska do siatkówki plażowej.
W czasach zaboru pruskiego nosił nazwę plac Wilhelmowski, ku czci cesarza Fryderyk Wilhelm III. Po odzyskaniu niepodległości w 1919 roku zmieniono nazwę na Plac Wolności oraz usunięto niemieckie pomniki.
To tu z okna hotelu Bazar przemawiał do Wielkopolan polski pianista i działacz niepodległościowy Ignacy Jan Paderewski. Jego wizyta była jedną z przyczyn (katalizatorów) wybuchu 27 Grudnia 1918 roku powstania wielkopolskiego.
Oprócz wcześniejszego powstania wielkopolskiego z 1806 roku było to jedyne zwycięskie powstania w historii Polski. Na rogu placu (przed budynkiem Arkadii) mieści się miejsce śmiertelnego postrzelenia jednej z pierwszych ofiar powstania, Franciszka Ratajczaka. Miejsce to jest oznaczone pamiątkowa tablicą, a sąsiadującą ulicę nazwano jego imieniem.
Na początku 1919 roku odbyła się na placu uroczysta przysięga żołnierzy oraz ich dowódcy generała Jozefa Dowbora – Muśnickiego.
Arkadia
Mieści się w zachodniej części placu Wolności przy wspomnianej ul. Ratajczaka. Jest to piękny budynek wzniesiony w latach 1802 – 1804 pierwotnie pełniący funkcję Teatru Miejskiego. W późniejszych latach we wnętrzu mieściły się sklepy, kawiarnie, restauracji i kasyno a przed II wojną była tu rozgłośnia Polskiego Radia. Obecnie w budynku mieści się Centrum Informacji Miejskiej, salon Empik oraz Teatr Ósmego Dnia.
Drukarnia i Księgarnia Św. Wojciecha
Jest najstarszą oficyną katolicką w Polsce działa nieprzerwanie o 1985 roku, wydaje m. in. Przewodnik Katolicki.
Hotel Bazar
Został wybudowany w 1842 roku przez spółkę akcyjną „Bazar”. Jednym z akcjonariuszy był wybitny Wielkopolanin lekarza i filantrop Karol Marcinkowski. Celem spółki było wspieranie polskiej ludności w trudnych czasach zaboru pruskiego, dzięki temu wokół Bazaru gromadziło się wielu patriotów ze wszystkich klas społecznych. Jedną z zasad spółki była rezygnacja z dochodów, jakie przynosił Bazar oraz wynajmowanie pomieszczeń tylko obywatelom polskim. Tu otworzył swój pierwszy sklep żelazny Hipolit Cegielski.
Muzeum Narodowe
Jest bezpośrednim sąsiadem hotelu Bazar. Obecny budynek został wybudowany w 1903 roku, jako muzeum cesarza Fryderyka III. W polskie ręce przeszło dopiero po odzyskaniu niepodległości. Na ekspozycje początkowo składały się kolekcje z muzeum im. Mielżyńskich, w skład których wchodziły zbiory króla Stanisława Augusta Poniatowskiego i Edwarda Raczyńskiego.
Status „Narodowe” otrzymało dopiero w 1950 roku. Obecnie muzeum słynie z bogatych zbiorów liczących ok. 300 tys. obiektów oraz z organizacji wystaw największych światowych artystów.
Biblioteka Raczyńskich
Znajduje się naprzeciwko Muzeum Narodowego. Została w całości ufundowana przez hrabiego Edwarda Raczyńskiego. Jest to jedna z najstarszych bibliotek na ziemiach polskich, otwarto ją w 1829 roku. Frontowa elewacja biblioteki wzorowana jest na francuskim Luwrze. Przed biblioteką możemy zobaczyć pomnik bogini zdrowia Hygei, mającą rysy Konstancji Raczyńskiej. Pomnik jest ozdobną studnią, z wmurowanym medalem ku czci pioniera wodolecznictwa Vincenta Priessnitza – który wyleczył jedynego syna Edwarda Raczyńskiego – Rogera. To właśnie od nazwiska „lekarza samouka” wywodzi się słowo prysznic.
Hrabia E.R. był wielkim filantropem i fundatorem wielu budynków w Poznaniu. Jednym z ciekawszych niestety nie istniejącym już dziś był „Dom dla Zaimawych”, czyli miejsce z którego mogli skorzystać mieszkańcy Poznania bojący się, jak fundator, pochowania żywcem. W owym domu bezpłatnie można było „dać na przechowani” umarłego, którego chowano w katafalku z dzwonkiem połączonym nicią z palcem. Na miejscu pracował dozorca który czuwał, czy nie odezwą się dzwonki.
Zamek Królewski
Mieści się na Górze Przemysła, która to według legendy została zrzucona przez szatańskie czarty rozgniewane przyjęciem chrztu przez Mieszka I w celu zatamowania Warty i zalanie miasta. Jak to bywa w legendach plan się nie udał a góra zamiast wylądować w Warcie trafiła w jej lewy brzeg. Mieszczący się tam zamek jest najstarszą zachowaną rezydencją królewską w Polsce. Powstał w XIII w. od tego czasu wielokrotnie przebudowywany i niszczony m. in. przez Potop Szwedzki, wojny północne. Przez wieki był świadkiem wielu wydarzeń, to tu odbyło się wesele Kazimierza Wielkiego z księżniczką Adelajdą, to tu król Jan Olbracht odebrał hołd od mistrza krzyżackiego Jana von Tieffena, to tu odbyła się narada wojenna króla Jana II Kazimierza z dowódcami wojskowymi m. in. ze Stefanem Czarneckim utrwalona w hymnie Polskim.
Obecnie w budynkach zamku mieści się Muzeum Sztuk Użytkowych. Z inicjatywy Włodzimierza Łęckiego powstał Komitet Odbudowy Zamku Królewskiego, który ma w planach przywrócenie renesansowego kształtu.
Zamek Cesarski
Jest to najmłodszy zamek wybudowany w Europie powstał w latach 1905 – 1910 na zlecenie Cesarza Wilhelma II. Powstał według projektu Franza Schwechtena, w którym wiele elementów dodano na osobiste życzenie cesarz. Zamek miał symbolizowąć nierozerwalną przynależność Wielkopolski do Rzeszy. W roku 1939 rozpoczęła się przebudowa zamku na siedzibę Adolfa Hitlera i namiestnika Kraju Warty Artura Greisera. W miejscu dawnej kaplicy powstał gabinet führera który był urządzony identycznie jak jego odpowiednik w Berlinie. Wytyczno również nowe wejście od strony ul. Św. Marcina oraz wybudowano schron przeciwlotniczy dla ok 400 os. Dla ciekawostki można dodać, że urzędującego w zamku namiestnika po wojnie spotkał „zaszczytny” los bycia ostatnią osobą w Polsce, na której dokonano publicznej egzekucji.
Obecnie w tym neoromańskim budynku mieści się Centrum Kultury „Zamek”, które każdego roku organizuje dziesiątki wystaw, spektakli, koncertów i seansów filmowych. W podziemiach zamku znajduje się pub, restauracja oraz legendarny klub muzyczny Blue Note.
Plac Adama Mickiewicza
Mieści się obok zamku cesarskiego. Możemy zobaczyć na nim dwa pomniki. Pierwszy z nich to pomnik Adama Mickiewicza odsłonięty w 1960 roku. Pomnik przedstawiający 4 metrowego wieszcza z książką w ręku stoi na dwumetrowym cokole z wyrytymi scenami z Konrada Wallenroda i Grażyny. Drugi to Pomnik Ofiar Czerwca 1956 stanął on na miejscu wyburzonego przez Hitlerowców pomnika Serca Jezusowego (upamiętniającego odzyskanie niepodległości). Przedstawia on: „dwa kroczące krzyże spięte jednym ramieniem, więzy na nim, a u boku krzyży strzegący ich orzeł”. Upamiętnia on pierwszy generalny strajk robotników w Polskiej Republice Ludowej który wybuchł w dniach 28 – 30 czerwca 1956 roku, krwawo stłumiony przez wojsko i milicje. W wyniku którego śmierć poniosło 58 osób. Oraz późniejsze wystąpienia przeciwko władzy PRL w latach 1968, 1970, 1976, 1980, 1981. Został zbudowany w większości w Zakładzie Przemysłu Metalowego Hipolita Cegielskiego, w którym to rozpoczął się strajk w czerwcu 1956 roku. Jego odsłonięcie odbyło się w 28 czerwca 1981 roku w 25 rocznice „wypadków czerwcowych”. Powstanie pomnika nie byłoby możliwe gdyby nie wydarzenia sierpnia 1980 rok i Solidarność.
Aula Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza
Znajduje się w zachodniej części placu Mickiewicza jest to neorenesansowy budynek wybudowany na potrzeby pruskiej Akademii Królewskiej. Po odzyskaniu niepodległości wykorzystywany przez Wszechnice Piastowską po roku przemianowaną na Uniwersytet Poznański a obecnie noszący nazwę Uniwersytet Adama Mickiewicza.
Dzięki swojej niesamowitej akustyce (uważanej za najlepszą w Polsce) w auli mają miejsce różne koncerty muzyczne do najważniejszej należy odbywający się co 5 lat Międzynarodowy Konkurs Skrzypcowy im. Henryka Wieniawskiego
Filharmonia Poznańska im. Tadeusza Szeligowskiego
Powstała w 1947 roku z inicjatywy obecnego patrona filharmonii, wybitnego dyrygenta i kompozytora Tadeusza Szeligowskiego. Od 1951 roku przy filharmonii istnieje chór Poznańskie Słowiki założony i prowadzony przez dyrygenta i kompozytora Stefana Stuligrosza. Główną salą koncertową filharmonii jest wspomniana wcześniej Aula Uniwersytecka.
Teatr Wielki im. Stanisława Moniuszki
Nazywany przez poznaniaków „Operą”, znajduje się na ulicy Fredry 9. Od zachodniej strony przylega do niego duży skwer, popularne miejsce spotkań mieszkańców potocznie nazywany Teatralką. A od frontu na drugiej stronie ulicy znajduje się park z fontanną odgrodzony od miejskiego gwaru rosłymi platanami.
Budynek powstał w 1910 roku za ówczesną astronomiczną sumę 2 miliona marek. Do momentu odzyskania niepodległości służył jako Teatr Miejski wyłącznie ludności niemieckiej.
Inauguracyjnym przedstawieniem był „Czarodziejski Flet” W.A. Mozarta. Charakterystyczną fasadę ozdobiono motywami antycznymi: monumentalnymi schodami i kolumnami oraz rzeźbami przedstawiającymi kobietę na lwie oraz mężczyznę idącym obok pantery.
Teatr Polski
Budowany od 1873 do 1875 r. w latach najsilniejszych ucisków i germanizacji ówczesnego zaborcy. Powstał dzięki datkom społeczeństwa polskiego o czym świadczy napis na fasadzie „Naród Sobie”. Znajdował się w podwórku kamienicy przy ul. 27 Grudnia, która została zniszczona podczas II wojny światowej. Ta specyficzna lokalizacja wymuszona była przez władze pruskie którym swoimi działaniami przez wiele lat utrudniała wybudowanie teatru. W okresie zaboru teatr był jedynym oficjalnym miejscem propagującym polską sztukę i język. Na uroczystej inauguracji sceny zagrano Zemstę Aleksandra Fredry.
Dom Towarowy „Okrąglak”
Jest jednym z najbardziej charakterystycznych budynków w Poznaniu, znajduje się w bezpośrednim sąsiedztwie Teatru Polskiego. Zbudowany według projektu Marka Leykama (współprojektanta Stadionu X-lecia oraz Biurowca Prezydium Rządu w Warszawie) w latach 1949 – 1952.
Obecnie trwa jego modernizacja oraz zmian przeznaczenia z domu towarowego na nowoczesne powierzchnie biurowe.
Fort Winiary (Cytadela)
Powstał w1842 na wzgórzu na którym w średniowieczu były królewskie winnice. Bezpośrednią przyczyną wybudowania fortu były wojny napoleońskie i potrzeba ochrony granic państwa pruskiego bezpośrednio sąsiadującego z Imperium Rosyjskim. Tak powstała Twierdza Poznań czyli zbiór 18 fortów połączonych murem o obwodzie 30 kilometrów i twierdza poligonalna do której należał fort Winiary. Do dnia dzisiejszego przetrwały tylko forty i kilkanaście metrów murów obronnych. Większość została rozebrana po pierwszej i drugiej Wojnie Światowej a odzyskaną cegłę przeznaczono na odbudowę Poznania i Warszawy. Cytadela była największym fortem artyleryjskim w Europie. Pomimo wybudowania w połowie XIX wieku dopiero w 1945 roku została wykorzystana zgodnie ze swoim militarnym przeznaczeniem. Wtedy to przez miesiąc czasu stanowiła ostatni punkt oporu wojsk niemieckich przed Armią Czerwoną.
Na terenie Cytadeli w nierozebranych budynkach fortowych znajduje się Muzeum Armii Poznań i Muzeum Uzbrojenia. Znajdują się tu również Cmentarze: Garnizonowy, Bohaterów Polskich, żołnierzy Radzieckich, żołnierzy Brytyjskich.
Obecnie Cytadela to największy 100 ha park w mieście na którego terenie znajdują się liczne rzeźby m. in. instalacja 112 rzeźb Magdaleny Abakanowicz pt. „Nierozpoznani” Organizowane są tu liczne imprezy i koncerty, występował tu m. in. zespół Radiohead.
Rezerwat przyrody Meteoryt Morasko
Jest to utworzony w 1974 roku rezerwat przyrodniczo – astronomiczny. Na jego terenie odnajdziemy liczne ślady meteorytu Morasko który spadł tu ok. 5 tys lat temu. Do najciekawszych należą liczne kratery, z których największy ma 60 metrów średnicy i 11 metrów głębokości. Na terenie rezerwatu możemy znaleźć kawałki meteorytu, największy jaki odkryto waży 178 kilogramów, jego szacunkowa wartość to 800 tys. dolarów.
Kościół Najświętszego Zbawiciela
Świątynia wzniesiona w latach 1866 – 1869 z inicjatywy króla pruskiego Fryderyka Wilhelma IV dla ówczesnej parafii ewangelicko – augsburskiej. Kościół uważany jest za jeden z najważniejszych XIX-wiecznych zabytków architektury neogotyckiej w Polsce. W szczególności godna uwagi jest górująca nad otoczeniem 70-metrowa wieża z krzyżem. Wnętrze świątyni zostało urządzone z typowym dla luteranów ascetyczną prostotą.
Przy kościele znajduje się głaz upamiętniający zamordowanie Piotra Majchrzaka przez funkcjonariuszy ZOMO podczas jednej z demonstracji w stanie wojennym. Inskrypcja na głazie brzmi: „Jeśli ludzie zamilkną, kamienie wołać będą”.
Collegium Maius
Neobarokowy budynek wzniesiony na w latach 1908 – 1910 przy ul. Fredry w tzw. Dzielnicy Zamkowej w sąsiedztwie Kościoła Najświętszego Zbawiciela. Został zbudowany na potrzeby Komisji Kolonizacyjnej powołanej przez Żelaznego Kanclerza Bismarcka która zajmowała się wykupywaniem ziem od polaków i przekazywaniu jej obywatelom niemieckim chcącym osiedlić się w Wielkopolsce. Podczas wybuchu powstania wielkopolskiego budynek był siedzibą Naczelnej Rady Ludowej, a później znajdował się tutaj Urząd Osadniczy likwidujący wszystkie postanowienia Komisji Kolonizacyjnej. W czasie okupacji niemieckiej był siedzibą prezydium policji, a od końca wojny do dnia dzisiejszego jest siedzibą Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza oraz Uniwersytetu Medycznego im. Karola Marcinkowskiego.
Ulica Podgórna
Jest wyjątkowa nie tylko z powodu swojego charakterystycznego kształty niczym ulice w San Francisco lecz przede wszystkim z powodu swoich dawnych mieszkańców. W najmniejszej jednopiętrowej kamienicy mieszkał Karol Marcinkowski, jeden z najwybitniejszych wielkopolskich lekarzy, międzynarodowy autorytet w walce z cholerą. Był również wielkim filantropem i społecznikiem, za leczenie ubogich nie brał pieniędzy, a nawet sam kupował im leki. Dzięki jego staraniom powstał hotel Bazar, krzewiący postawę niepodległościową w zaborze pruskim.
Pod tym samym adresem w rok po śmierci Karola Marcinkowskiego urodził się Paul von Hindenburg niemiecki feldmarszałek i prezydent Rzeszy Niemieckiej (w 1932 roku pokonał w wyborach A. Hitlera), który mianował w 1933 roku Adolfa Hitlera na kanclerza Rzeszy. Po śmierci Hindenburga w 1934 r. społeczność niemiecka starała się o pamiątkową tablicę na kamienicy, co spotkało się z odmową władz polskich. Tablica zawisła dopiero podczas okupacji niemieckiej i wisiała tam do końca wojny.
Inną znaną postacią ulicy Podgórnej był wybitny pisarz Ignacy Kraszewski który w oficynie kamienicy pod nr 4 miał swoją drukarnie. W samej zaś kamienicy mieszkała siostra generała Jana Henryka Dąbrowskiego.
Stary Marych
Jest to pomnik poznańskiej gawry upamiętniający fikcyjną postać Starego Marycha w którego wcielał się aktor Marian Pogosz w bardzo popularnych gawędach radiowych pt. „Blubry Starego Marycha” autorstwa Juliusza Kubla. Jest to bardzo popularne miejsce wśród turystów i Poznaniaków którzy organizują tu punkt zbiorczy przed „wypadem na miasto”.
Parcela Dariusza Bąkowskiego
Znajduje się na pl. Wiosny Ludów i jest to miejsce współczesnej historii miasta. Działka swoją sławę zawdzięcza walce właściciela z „Kupcem Poznańskim” który na tym miejscu miał w planach postawić część galerii. Dzięki uporowi Dariusza Bąkowskiego możemy zaobserwować „niedokończony” budynek kupca oraz wkomponowaną w lewy róg budynku budkę z kurczakami której właścicielem jest pan Dariusz.